ماده 35 قانون مجازات اسلامی :
اخراج موقت یا دائم بیگانگان محکوم به مجازات از کشور پس از اجرای مجازات و با حکم دادگاه انجام میشود.
تفسیر ماده ۳۵ قانون مجازات اسلامی
۱) این ماده از ماده ۳۰-۱۳۱ قانون جزای فرانسه اقتباس گردیده است این ماده مقرر می‌دارد :
در صورتی که قانون پیش‌بینی کند، مجازات محرومیت از سرزمین فرانسه به صورت دائمی یا برای یک دوره حداکثر ۱۰ ساله می‌تواند علیه هر خارجی که مرتکب جنایت یا جنحه شده است مورد حکم قرار گیرد.
محرومیت از سرزمین فرانسه مستلزم اخراج محکوم علیه به آن سوی مرز می باشد و در صورت اقتضا، پس از پایان مجازات زندان یا زندان با اعمال شاقه صورت می گیرد.
۲) تبصره ماده ۲۶ قانون مجازات های جایگزین مقرر می داشت:
(در اعمال محرومیت های فوق دادگاه ارتباط آن به جرم ارتکابی را در نظر گرفته نسبت بین آن دو را صریحاً در دادنامه بیان می‌کند.)
این تبصره گرچه در قانون مجازات اسلامی به صراحت بیان نشده است اما قاعده عمومی می باشد و باید رعایت شود ممکن است گفته شود سکوت قانونگذار تکلیف دادگاه برای بیان و تناسب جرم و محرومیت را نفی می‌کند اما به فرض اینکه چنین باشد تکلیف دادگاه به رعایت قاعده وجود دارد.
پس وقتی دادگاه حکم به اخراج بیگانه از کشور می دهد باید میان جرم ارتکابی و وجود بیگانه در کشور تنافی وجود داشته باشد
مانند این که بیگانه در کشور ایران مرتکب جاسوسی شده باشد زیرا سکونت وی در ایران خطرناک است.
حال اگر بیگانه در ایران مرتکب ترک نفقه یا صدور چک پرداخت نشدنی شده باشد، صرف ارتکاب این جرم و اخراج از کشور تناسبی ندارد.
۳) اجرای حکم اخراج زمانی صورت می‌گیرد که محکوم علیه در آن سوی مرزهای آبی و خاکی و هوایی جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد.
گرچه در عرف بین المللی گفته می شود سفارت هر کشوری در کشور دیگر به منزله خاک آن کشور است اما سکونت محکوم علیه در سفارت کشور دیگر اجرای حکم اخراج از کشور محسوب نمی‌شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.